نظریه میدان ناجابه جایی به عنوان یک نظریه شامل نقض تقارن لورنتس، با دو رهیافت متفاوت ساخته می شود. در رهیافت اول میدان های معمولی با میدان های ناجابه جایی یکسان بوده و در مقابل از گروه های تقارنی بزرگتری استفاده می شود. به عنوان نمونه در مدل استاندارد، گروه تقارنی بزرگتر U (3)×U (2)×U (1) به جای گروه تقارنی SU (3)×SU (2)×U (1) به کار برده می شود. در رهیافت دوم گروه تقارنی همان گروه تقارنی معمول مدل استاندارد می باشد ولی میدان ها بر اساس نگاشت سایبرگ - ویتن نوشته می شوند. در این مقاله قصد داریم ارتباط بین ضرایب نقض لورنتس را با پارامتر ناجابه جایی در رهیافت اول به دست آوریم و نتایج آن را با آنچه در رویکرد دوم به دست آمده است، مقایسه کنیم. در پایان از طریق نتایج آزمایشگاهی به دست آمده از ضرایب نقض لورنتس، حدی از مقیاس ناجابه جایی را به دست می آوریم.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

در این مقاله، راس برهم کنشی لپتون بارداری را در مرتبه تک حلقه در فضازمان ناجابه جایی نوشته ایم و نشان داده ایم در مرتبه اول ناجابه جایی، تصحیحی از پارامتر ناجابه جایی به ضریب گشتاور مغناطیسی آن (فاکتور g) وارد می شود. سپس، با مقایسه اختلاف مقدار آزمایشگاهی و مقدار نظری فاکتور g برای الکترون و میون، با این تصحیح، حد جدیدی برای پارامتر ناجابه جایی فضازمان پیدا کرده ایم.

در این مقاله نوسانگرهای کلاین - گوردن و دیراک را در فضای ناجابه جایی تحت میدان مغناطیسی ثابت بررسی می کنیم و نشان می دهیم که به ازای میدان مغناطیسی خاصی شکل این نوسانگرها در فضای ناجابه جایی به فضای معمولی نگاشته می شوند.

در چارچوب مکانیک کوانتومی و بر پایة هندسة ناجابه جایی در فضا– زمان مینکوفسکی، رابطة ناجابه جایی مختصات را به فضا– زمانی غیر از فضا– زمان مینکوفسکی تعمیم می دهیم. در این مقاله، با استناد به اختیار در وارد کردن عملگر واحد در حوزة کوانتومی، از عملگر انتقال بهره برده و از آن عملگر ستاره ی وایل- مویال را استخراج می کنیم. سپس این عملگر را برای یک فضا- زمان عموی تر گسترش می دهیم و با استفاده از تعمیم یافتة عملگر ستارة وایل– مویال و اعمال آن بین مختصات تا مرتبة اول از پارامتر انتقال، رابة ناجابه جایی هندسی را در یک خمینة عمومی پیدا می کنیم. از اصلی ترین مفاهیم استفاده شده در این مقاله، هم ارزی موضعی خمینة شبه ریمانی با فضا- زمان مینکوفسکی است.

در این مقاله، نابودی ماده تاریک نرده ای تکتایی به ذرات مدل استاندارد را در فضای ناجابه جایی مورد بررسی قرار می دهیم. در دهه های اخیر، نامزد های بسیاری برای ماده تاریک پیشنهاد شده اند اما هنوز اطلاعات ما از طبیعت ماده تاریک محدود است. نامزد های ذره ایی از قبیل نرده ای، فرمیون، بوزون پیمانه ایی و غیره وجود دارد که هیچکدام تاکنون نه رد شده اند و نه مورد تأیید قرار گرفته اند. برخی مدل های پیچیده شامل پارامترهای زیادی هستند که باید تعیین شوند. در این بین، مدل ماده تاریک نرده ای تکتایی ساده ترین مدل است که تنها شامل دو پارامتر آزاد است که باید تعیین شوند. در این مقاله، ماده تاریک نرده ای تکتایی را در فضای ناجابه جایی مطالعه کرده، برای یافتن جفت شدگی بین هیگز و ماده تاریک نرده ای در فضا-زمان ناجابه جایی لاگرانژی را نوشته و سطح مقطع نابودی زوج ماده تاریک نرده ای به ذرات مدل استاندارد را محاسبه می کنیم. لازم به ذکر است که در فضا-زمان ناجابه جایی یک جفت شدگی بیشتر برای توضیح نابودی ماده تاریک به ذرات مدل استاندارد وجود دارد. با استفاده از قید متوسط گرمایی سطح مقطع نابودی ضربدر سرعت، فضای پارامتری را مورد ارزیابی قرار می دهیم. این اولین تحقیق درباره واپاشی ماده تاریک به ذرات مدل استاندارد از طریق کانال هیگز در فضای ناجابه جایی است.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

ابتدا نابودی ماده تاریک تک تایه را به زوج فرمیون های باردار و زوج ± W، تا مرتبه اول پارامتر ناجابه جایی در مدل اختلالی مورد بررسی قرار می دهیم. نتایج ما با نتایجی که قبلاً گزارش شده اند، تفاوت دارد. سپس مسئله را به صورت دقیق θ-exact در فضا-زمان ناجابه جایی و در مدل غیر اختلالی فرمول بندی نموده، محاسبات مربوطه را به طور دقیق انجام می دهیم.

در فضای نا جا به جا گر برهمکنش موضعی به برهمکنشی غیر موضعی تغییر شکل می یابد. فرمولبندی نظریه میدان کوانتومی امکان بررسی تاثیر یک چنین تغییری را بر روی انرژی یک سیستم فیزیکی به دست می دهد. در این مقاله با به کارگیری فرمولبندی نظریه میدان، جا به جایی انرژی مرتبه اول برای تجمعی از ذرات فرمیونی غیر نسبیتی با برهمکنش موضعی تا تقریب مرتبه دوم از پارامتر نا جا به جایی محاسبه شده است. نتیجه به دست آمده بر کاهش انرژی مرتبه اول سیستم (تا تقریب مرتبه دوم از پارامتر نا جا به جایی) دلالت دارد.

به ازای بعضی از مقادیر زاویه پراکندگی در پراکندگی نوترینوی میونی از روی الکترون قطبیده، جملات ناشی از قطبش در سطح مقطع پراکندگی باعث کاهش جملات غیر قطبیده می شود. این در حالی است که به جملات ناشی از ممان مغناطیسی نوترینو هیچ تصحیحی به خاطر قطبش الکترون اولیه اضافه نمی شود. بنابراین مطالعه ممان مغناطیسی نوترینو با استفاده از پراکندگی نوترینو از روی الکترون قطبیده منجر به حد قویتری بر روی این کمیت نسبت به مورد غیر قطبیده می شود. از طرفی در فضا-زمان ناجابجایی، نوترینوها به عنوان ذراتی که از نظر الکتریکی خنثی هستند در QED ناجابجایی به طور مستقیم با فوتون جفت می شوند. در این مقاله ما تصحیحات ناشی از QED ناجابجایی را بر روی سطح مقطع پراکندگی نوترینوی میونی از روی الکترون قطبیده حساب می کنیم. از نظر وابستگی نسبت به زاویه پراکندگی، تصحیحات ناشی از ناجابجایی دارای اختلاف فاز p/2 با جملات ناشی از قطبش در فضای عادی است. لذا جملات ناشی از ناجا به جایی، کاهش ذکر شده را از بین نمی برد.